Parę tygodni temu premierę w kinach zaliczyło “Martwe zło: Przebudzenie”. Nowa odsłona kultowej już serii splatterów, podobnie zresztą jak poprzednia sprzed dekady, okazała się absolutną krwawą jatką, na jaką zęby ostrzyli sobie fani. Film okazał się hitem box office’u i spodobał się widzom oraz krytykom. Przygotowaliśmy ranking innych ekranowych masakr – najkrwawszych filmów grozy, jakie powstały.
Najbardziej krwawe horrory – ranking TOP 10
“Martwica mózgu” (1992)
Klasyczny zombie-horror w reżyserii nikogo innego jak Petera Jacksona – późniejszego twórcy trylogii “Władca Pierścieni”. Zanim Jackson stał się oscarowym wyjadaczem, flirtował trochę z kinem grozy – zawsze jednak w komediowym odcieniu. “Przerażacze” i “Zły smak” do dziś mają rzesze fanów, jednak to “Martwica mózgu” na stałe wpisała się w karty historii filmowego horroru. Obraz ten często umieszczany jest na szczycie różnych list najbardziej krwawych straszaków. W finałowej scenie, gdzie wykorzystano patent z kosiarką, zużyto ponad 300 litrów sztucznej krwi – pompowano ją z zawrotną prędkością 19 litrów na sekundę! Warto zaznaczyć, że choć to film pełen gęstego gore’u, jego nadmiar powoduje, iż całość przybiera komicznego wymiaru. Z tego powodu “Martwicę mózgu” można uznać za udany horror komediowy.
“Blady strach” (2003)
Dwie studentki odwiedzają dom rodzinny jednej z nich. Na farmie, oddalonej od miasta, pojawia się brutalny seryjny zabójca. Z zimną krwią morduje rodziców dziewczyny – scena, w której jedna z bohaterek ukryta w szafie obserwuje, jak matka szlachtowana jest przez zwyrodnialca, u wielu widzów może wywołać odruch wymiotny. “Blady strach” to kultowy reprezentant nurtu New French Extremity, na który składają się też pozycje jak “Frontière(s)” czy “Martyrs”. Krew leje się tu strumieniami, najczęściej bardzo realistyczne, a do jej rozlewu wykorzystano np. tarczową piłę do betonu. Ciekawostka: amerykańscy dystrybutorzy uznali “Blady strach” za horror tak ekstremalny, że ocenzurowali go przed wydaniem. Jak można odbierać tak fanom kina gore to, co kochają najbardziej?
“Martwe zło” (2013)
— Remake klasycznego obrazu Sama Raimiego z 1981 roku. Pięcioro przyjaciół wybiera się na weekend do leśnego domku, gdzie nieopatrznie budzą do życia siły zła. (zarys fabuły – HBO Max)
Już oryginalna trylogia “Martwego zła” była dostatecznie krwawa. Nic jednak nie przygotowało widzów na stopień brutalności, jaki wykazał reboot Fede Alvareza z 2013 roku. Reżyser przyznał, że podczas realizacji filmu ekipa wykorzystała łącznie 70 tys. (!) galonów sztucznej krwi – około 265 tys. litrów. Tylko na potrzeby rzezi z piłą mechaniczną z końcówki filmu użyto 50 tys. galonów czerwonej mazi. W reboocie klasyku Raimiego rozrywane są twarze, wyrywane są kończyny, a języki cięte są nożem na pół. Auć!
Najkrwawsze horrory. Nie dla widzów o słabych żołądkach!
“Terrifier 2” (2022)
“Terrifier” przerażał za sprawą swojej brutalności już w pierwszej odsłonie sprzed paru lat, jednak to dopiero sequel sprawił, że widzowie zaczęli omdlewać lub wymiotować na salach kinowych. Ucięte penisy i maltretowane na różne sposoby ciała czynią z “Terrifiera 2” jeden z krwawszych horrorów w dziejach; nic jednak nie równa się z niesławną już dziś sceną w sypialni jednej z bohaterek. W sekwencji tej psychopatyczny klaun Art mści się na dziewczynie, która wcześniej nie podarowała mu cukierków z okazji halloween. I zemsta jest naprawdę okrutna. Oskalpowanie i ręka wyłamana przy zgięciu to bowiem najlżejsze formy kar, jakie spotykają nieszczęsną Allie… To jedna z najbardziej szokujących scen ostatnich lat.
“Koszmar z ulicy Wiązów” (1984)
Pierwszy film o Freddym Kruegerze umieszczony zostaje na tej liście z powodu jednej tylko konkretnej (i bardzo mokrej) sceny. W sekwencji z udziałem Johnny’ego Deppa, gdzie jego nastoletni bohater, zostaje zarżnięty przez demonicznego mordercę we śnie, wykorzystano 500 galonów sztucznej krwi. To około 1900 litrów! W kultowym już dziś ustępie z filmu Depp zostaje wciągnięty wewnątrz łóżka przez Kruegera i tam ginie straszliwą śmiercią. W efekcie łóżko staje się fontanną krwi, która zalewa całe pomieszczenie – widok to zaiste spektakularny, a praktyczne efekty specjalne do dziś robią wrażenie.
“Pirania 3D” (2010)
Kolejna, po “Martwicy mózgu”, komedia-gore, a zarazem kolejna produkcja Alexandre’a Aji – twórcy “Bladego strachu”. Francuz ewidentnie wie, jak przerzucać mięsem na ekranie. W “Piranii 3D” robi to równie umiejętnie, jak przed laty w “Bladym…”, a pomagają mu w tym tytułowe, krwiożercze ryby. Pech chce, ze z jeziornych głębin uwolnione zostają tysiącletnie, zmutowane piranie, które zdążyły mocno zgłodnieć i chętnie posilą się studentami college’u, imprezującymi bez umiaru nad wodą. Fani kina gore dostaną tu wszystko, czego im trzeba: sztuczną krew, sztuczne cycki, pożerane przez piranie sztuczne cycki umazane sztuczną krwią. Pewien znany i lubiany, B-klasowy aktor traci w filmie penisa, na którego połakomiła się jedna z tytułowych bohaterek. W skrócie: film jest szalenie krwawy, a scena pokłosia masakry na plaży – gdzie z wody wyciągane są nawet nie ciała, a ich resztki – robi kolosalne wrażenie, nawet jeśli całość jest raczej czarną komedią.
Najbardziej krwawe filmy Ranking TOP 10
“Hostel 2” (2007)
Pierwszy “Hostel” był już wystarczająco krwawy, ale w kontynuacji jucha leje się jeszcze mocniej. W filmie trzy amerykańskie studentki odwiedzają Słowację. Tutaj zostaną porwane i trafią do tajnego więzienia, gdzie bogaci klienci płacą krocie za możliwość torturowania niewinnych ofiar – najczęściej właśnie z USA… W najkrwawszym i najbardziej niepokojącym momencie “Hostelu 2” bohaterka imieniem Lorna (Heather Matarazzo) zostaje podwieszona nogami do góry i pada ofiarą niejakiej Pani Bathory – której imię to ewidentne nawiązanie do Elżbiety Batory, węgierskiej arystokratki, która rzekomo brała odmładzające kąpiele w krwi dziewic. Lornę spotyka podobny los w starciu z kosą bogatej klientki…
“Ludzka stonoga 2” (2011)
Martin to samotnik, który postanawia odtworzyć eksperyment doktora Heitera z pierwszego filmu – chce stworzyć prawdziwą “ludzką stonogę”, na którą złoży się dwanaście osób, połączonych ze sobą chirurgicznie. Odrażający, plugawy, bezczelny, obrazoburczy, wywołujący wymioty – taki jest horror Toma Sixa z 2011 roku. Obraz został mocno ocenzurowany w Wielkiej Brytanii, Australii i Nowej Zelandii ze względu na swoje liczne brutalne i ultrakrwawe sceny. Sequel często umieszczany jest na liście najbardziej kontrowersyjnych produkcji wszechczasów.
“Tokijska Policja Gore” (2008)
Japoński horror akcji, w którym policjantka władająca mieczem samurajskim usiłuje rozwikłać tajemnicę śmierci ojca. Reżyser Yoshihiro Nishimura udowadnia, że azjatyckie horrory nie zawsze muszą opowiadać o mściwych duchach i nadnaturalnych objawieniach – mogą być też krwawą jazdą bez trzymanki. “Tokyo Gore Police” to film o modyfikacjach ciała i brutalnej likwidacji zabójczych mutantów. Reżyserowi nie brakuje naprawdę chorych pomysłów, dla niektórych film ten może okazać się przekraczającym granice dobrego smaku. To chyba najlepsza rekomendacja, prawda?
“Cannibal ferox: Niech umierają powoli” (1981)
Już sam tytuł tej produkcji daje do myślenia. W filmie Umberto Lenziego z 1981 r. – powstałym jeszcze na fali popularności “Cannibal Holocaust” – naukowcy zaszywają się w kolumbijskiej dżungli, gdzie chcą badać tutejsze plemiona kanibali. Niestety, stają się ich niewolnikami i… potencjalnym obiadem. “Cannibal ferox” to horror w pewnych kręgach już kultowy, choć niedostatki budżetowe są ewidentne. Dla okrutnego rozlewu krwi warto dać mu szansę, nawet jeśli przemoc w filmie chwilami staje się wtórna i zwyczajnie prymitywna.
