Już wkrótce na Netfliksie zadebiutuje nowy serial Ryana Murphy’ego „Obserwator”, z Naomi Watts w roli głównej. Natomiast parę tygodni temu premierę miał horror psychologiczny „Dobranoc, mamusiu”, także z udziałem aktorki (w którym spisała się ona na medal). Z tej okazji przygotowaliśmy krótki przegląd najlepszych ról i filmów w karierze Watts.
Naomi Watts Najlepsze filmy i role w karierze aktorki
“Niemożliwe” (2012)
Film na bazie autentycznych wydarzeń, jakie rozegrały się w Tajlandii pod koniec 2004 roku. Naomi Watts i Ewan McGregor występują jako rodzice, świętujący Boże Narodzenie na tropikalnej wyspie wspólnie z trójką dzieci. Wydawałoby się, że znaleźli raj na Ziemi, ale trafiają w sam środek piekła. Pewnego ranka ośrodek wypoczynkowy atakuje gigantyczna fala tsunami. Rodzina zostaje rozdzielona, rozpoczynają się rozpaczliwe poszukiwania.
Oprawa wizualna i scenografia filmu robią piorunujące wrażenie: twórcom udało się wiarygodnie przedstawić krajobraz po uderzeniu monstrualnej fali oceanicznej. Aktorzy spisują się znakomicie, pchnięci przez reżysera w kierunku emocjonalnego ekstremum. Nic dziwnego, że Watts była za swoją rolę nominowana do Oscara.
„Mulholland Drive” (2001)
Za sprawą thrillera neo-noir w reżyserii wieszcza kina, Davida Lyncha, Naomi Watts zaliczyła prawdziwy przełom w swojej karierze. W „Mulholland Drive” Watts pojawia się w niemal metafikcyjnej roli – jako początkująca aktorka, która przybywa do Los Angeles, by wybić się w wielkim świecie kina. Wkrótce zostanie pochłonięta przez Miasto Aniołów, które niewiele ma wspólnego z niewinnością.
Lynch opiewał aktorkę wkrótce po premierze „Mulholland Drive”: „Poznałem Naomi i poczułem, że ma ogromny talent, piękną duszę i do tego jest inteligentna. To powodowało, że mogła zagrać wiele różnych ról, okazała się 'pełnym pakietem’.”
Kreację Watts w filmie nagrodzili między innymi członkowie stowarzyszenia NSFC (National Society of Film Critics).
„Dobranoc, mamusiu” (2022)
Niedawna premiera na Amazon Prime Video. Horror psychologiczny o bliźniakach, którzy odwiedzają swoją rozwiedzioną mamę w domu z dala od miasta. Na miejscu chłopcy dowiadują się, że kobieta przeszła operację plastyczną twarzy i kryje ją za licznymi bandażami. Dzieci szybko dochodzą do wniosku, że to nie jest ich matka, a obca i groźna kobieta.
Naomi Watts ponownie wciela się w aktorkę – tym razem nie początkującą, a przebrzmiałą, nieco zapomnianą. Około 50-letnia kobieta czuje, że z każdym rokiem traci swoją szansę na hollywoodzki powrót i próbuje zatrzymać czas dzięki chirurgii plastycznej. Nie jest najlepszą matką dla chłopców, ale ci również nie okażą się zupełnie niewinni…
Watts świetnie sprawdza się w roli kobiety, która chwilami zdaje się kochać siebie samą bardziej niż własne dzieci. W scenach przypływu wściekłości jest przerażająca, a w tych finałowych – pełna skruchy. To najbardziej ambiwalentna kreacja aktorki w ostatnich latach.
„The Ring” (2002)
Naomi Watts świetnie sprawdza się w filmach grozy, czego dowodem są nie tylko „Dobranoc, mamusiu” czy „Funny Games”, ale przede wszystkim „The Ring”. W remake’u japońskiego klasyku aktorka wciela się w reporterkę, która próbuje rozwikłać zagadkę tajemniczej kasety wideo. Wszyscy, którzy ją obejrzeli, zmarli w ciągu siedmiu dni. Niestety, kobieta sama pozwala sobie na seans przeklętego nagrania…
Film zebrał pozytywne recenzje, chwalony między innymi za gęstą i upiorną atmosferę oraz popisy aktorskie Watts, która dzięki swej kreacji została wyróżniona statuetką Saturna.
„21 gramów” (2003)
— Tragiczny wypadek łączy ze sobą losy trzech osób. Zmusza je też do stawienia czoła najmroczniejszym lękom, przewartościowania życia i poszukiwania odkupienia. (zarys fabuły – Netflix)
Naomi Watts występuje w „21 gramach” jako „kura domowa”, która mierzy się z okropną tragedią. Film dał jej jedną z kilku okazji do współpracy z Alejandrem Gonzálezem Iñárritu. Kreacja przyniosła Watts pierwszą nominację do Oscara, a także nominację do BAFTY i nagrodę Internetowego Stowarzyszenia Krytyków.
Honorable mention: „Mów mi Vincent” (2014), „Birdman” (2014), „Malowany welon” (2006)
